Van hot naar her

Met mn bustour over het zuidereiland, heb ik de meeste hoogtepunten gezien. Het begon met Abel Tasman National Park, toen het Jade carven in Barrytown, het beklimmen van de Frans Josef Glacier, feesten in partytown Queenstown, ongelovelijk mooie omgeving bij Milford Sound, schapen schapen schapen in Otago, Ierse gezelligheid in Dunedin(rugby world cup), berglucht bij Mt Cook, spelletjesavond in Rangitata, en weer aziaten in Christchurch (mn hostel daar werd beheerd door aziaten).
Vanuit daar was ik het constante reizen een beetje zat, dus besloot ik het vliegtuig te nemen richting Auckland, en vanuit daar de bus naar Rotorua, om neef Yuri en familie op te zoeken. Rotorua staat bekend om de geur die er hangt, van rotte eieren. Dit komt doordat het vulkanisch gebied is en er overal stoom de grond uit komt (borrelende modderpoelen enz.)
Bij aankomst was kleine Pippa nog wakker en liet ze gelijk haar kamer zien aan ‘tante Mandy’, want ik zou gezellig bij haar op de kamer slapen.
In totaal heb ik 2 weken doorgebracht bij ze, waarin we heel erg veel ondernomen hebben, maar ook lekker dagjes niks gedaan hebben. Yuri werkt in een mooi hotel in Rotorua en via zijn werk heeft hij veel activiteiten kunnen regelen voor ons. Jetboat, bungy jump(!), Polynesian Spa, Geothermal Wonderland, dagje Mt Manganui /Tauranga, middagje lugen van de berg, een poging tot golfen, en een echte Maori avond. Wai-u-tapu, het geothermal wonderland, bestaat uit allerlei meertjes en gaten in de grond, waar dus stoom omhoog komt, omdat het onder de grond super heet is. Door de verschillende vulkanische stoffen in de grond, kleuren sommige meren heel opvallend gifgroen of knal oranje. Heel bijzonder om te zien.
De Maori avond bestond uit een aantal onderdelen. Allereerst werden we verwelkomd, waarna we een kijkje namen bij een grote Maori warrior canoe. Wat dieper in het bos, kwamen we bij een riviertje, waar ‘echte’ Maori krijgers in een kano voorbij kwamen varen. De Maori cultuur staat bekend om zijn tattoo’s en grappige gezichtsuitdrukkingen. Dit was duidelijk herkenbaar bij de krijgers in de kano. Hierna kregen we een toffe show te zien, waarin de Maori cultuur werd uitgelegd en nagedaan. Een belangrijk onderdeel hiervan is de krijgsdans, de haka (voor elke rugby wedstrijd van NZ doen de spelers ook de haka). Dit was echt super tof om te zien. Toen was het tijd om te eten. We kregen een maaltijd, bereid op de manier waarop de Maori dat vroeger ook deden. Na al dit lekkers kwam de avond tot zijn eind.
Verder zijn we met de kids naar Playtopia, een grote indoor speeltuin, geweest, waar ze zich lekker konden uitleven. Dat is maar goed ook, want wat hebben ze veel energie. Vooral Flynnie, die met zn 14 maanden de hele dag door rondsjouwt en dingen pakt en doet. Die avond was lekker rustig, de kids lagen voor pampus in bed. Dit gaf ons de gelegenheid een spelletje te spelen, want ja, Yuri en Wendy houden ook van spelletjes! Kolonisten was de favoriet en het ging er heftig aan toe, haha.

Na 2 weken heb ik afscheid genomen en ben ik wederom met de bus richting Auckland Domestic Airport gegaan. Hier zat Martijn al op me te wachten, want we hadden een auto/campervan gehuurd voor de komende 3 weken. Martijn had NZ ook in de planning staan, dus tijdens ons verblijf op de boerderij, hebben we besloten het noordereiland van NZ samen te reizen. Zo gezegd zo gedaan. Luxe kende onze campervan, wat eigenlijk een omgebouwde gezinsauto was, niet, maar dat is ook niet nodig. Vanuit Auckland zijn we richting het noorder gereden, waar de Bay of Islands de eerste stop was. In de buurt van Paiha hebben we overnacht en de volgende dag zijn we al doorgegaan naar Cape Reinga. Hier hebben we op de noordelijkste camping van NZ overnacht, waar het weer snachts omsloeg. Harde wind en regen zorgden ervoor dat we de volgende dag niet lang in deze omgeving gebleven zijn. Wel hebben de Cape Reinga gezien, waar 2 zeeen bij elkaar komen, apart om te zien. Vanwege het slechte weer zijn we weer naar beneden gereden, waar we weer bij de Bay of Islands aankwamen, waar het nu erg mooi weer was.
Onderweg naar Coromandel Peninsula hebben we veel mooie strandjes gezien. Op Coromandel zijn we ’s ochtends naar Hot Water Beach gegaan. Dit is een deel van een strand, waar heet water omhoog komt als je een kuil graaft. Het was redelijk goed weer, dus het strand was bomvol. Dit bijzondere fenomeen was duidelijk drukbezocht, wat logisch is. Je ligt met zn allen in een soort eigen gegraven zwembadjes op het strand, waar op sommige punten het water zo heet is dat je er niet in kunt zitten. Na verloop van tijd wordt het vloed en stroomt het koude zeewater over alles heen. Hot water beach is dus alleen leuk bij eb.
Na deze bijzondere ervaring zijn we via Tauranga richting Rotorua gereden, waar we bij Yuri en Wendy de finale van de Rugby World Cup gekeken hebben. NZ zelf stond in de finale tegen Frankrijk, dus dat moesten we uiteraard zien. De ‘All Blacks’ hebben het goed gedaan en zijn wereldkampioen rugby geworden!
In totaal hebben we 3 dagen bij ze doorgebracht, waarna we verder gereden zijn richting Taupo en Napier. Ook in Napier was het erg slecht weer, waardoor we weinig gezien hebben van de mooie omgeving van Hawke’s Bay. In 2 dagen zijn we naar het westen gereden, naar de Taranaki region. Deze punt is bijzonder, omdat het middenin een grote berg zit, Mt Taranaki. Hier omheen is ook weer vanalles te zien. Op een mountainbike hebben we smiddags de omgeving verkend, met een onwijs groot ijsje als afsluiter. De berg zelf schijnt de helft van het jaar in wolken gehuld te zijn, maar ’s avonds hadden we geluk en konden we vrijwel de hele berg onbewolkt zien.
Via de ‘Forgotten World Highway’, waar we af en toe moesten stoppen voor een kudde schapen of koeien op de weg, zijn we naar het dorpje National Park gereden. Vanuit hier wilden we graag de bekende Tongariro Alpine Crossing lopen, 19,4 km over een vulkaan heen. Mt Tongariro, Mt Ruapehu en nog een andere berg, zijn alle 3 actieve vulkanen. De Tongariro Crossing staat bekend om zijn plotselinge weersveranderingen. Onze ochtend begon erg goed. Lekker temperatuurtje met een zonnetje. De 1e 1,5 uur lopen was prima te doen. Hierna kwam het eerste moeilijke deel: omhoog naar de South Crater. Om op het hoogste punt van de hike te komen, moesten we 1300 m klimmen. Het is hier het eind van de winter, dus er ligt nog steeds wat sneeuw, waar we in totaal wel 1,5km doorheen gelopen hebben. Maar eenmaal op de top (Red Crater) was het echt zooo de moeite waard. Vanuit hier moesten we nog 11km, vooral naar beneden, lopen tot het eindpunt. Middenin een stuk sneeuwlandschap, sloeg het weer om. Een grote wolk kwam de vallei binnendrijven en we zagen echt niks meer. Gelukkige klaarde het enigszins op, maar de zon hebben we niet meer gezien tot de parkeerplaats aan het eind. Ik vond dit echt een zware beproeving, maar ben trots dat we het volgehouden hebben. We hebben er 7 uur over gedaan. De volgende dag kon ik bijna niet meer lopen van de spierpijn, maar goed je moet er wat voor over hebben he.

Niet ver vanaf National Park zitten de Waitomo Caves. Dus 2 dagen na onze hike, stond de volgende activiteit op de planning. 27m abseilen de grot in, blackwater raften (op een opblaasband), glowworms, caving en uiteindelijk weer omhoog klimmen uit de grot. Ook dit was echt tof om te doen.
Hierna hebben we wat rondgehangen in de buurt van Hamilton, waar we nu op een boerderij zitten bij vrienden van de boer in Australie. Peter en Linda hebben een dairy farm, waar ze elke dag 2x 200 koeien melken. Je raadt het al; overall aan en melken maar! 2 rijen van elk 20 koeien, met de kont naar het midden. Hier hangen de zuignappen die je dan op de uiers zet. Uitkijken geblazen, want ze schijten of plassen zo ineens van zich af, haha. Vies werkje, dat melken!
Nou, ik vermaak me hier nog wel even in NZ. Hopelijk wordt het weer wat beter, want regen is niks aan.
Liefs!